بی اختیاری مدفوع به ناتوانی در کنترل حرکات روده اشاره دارد که منجر به دفع غیر ارادی مدفوع می شود. این می تواند از نشت گاه به گاه تا از دست دادن کامل کنترل روده متغیر باشد. بی اختیاری مدفوع می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و باعث خجالت، انزوای اجتماعی و ناراحتی عاطفی شود.

اسهال یا یبوست: اسهال مزمن می‌تواند کنترل حرکات روده را دشوار کند، در حالی که یبوست شدید می‌تواند منجر به نهفتگی مدفوع شود و باعث نشت مدفوع مایع در اطراف مدفوع نهفته شود.

ضعف یا آسیب عضلات اسفنکتر مقعد: ماهیچه های اسفنکتر مقعد نقش مهمی در کنترل حرکات روده ایفا می کنند. ضعف یا آسیب به این عضلات می تواند به دلیل زایمان، آسیب یا جراحی رخ دهد و منجر به بی اختیاری مدفوع شود.

افتادگی رکتوم: هنگامی که راست روده بیرون زده یا از مقعد خارج می شود، می تواند در کنترل طبیعی روده اختلال ایجاد کند و به بی اختیاری مدفوع کمک کند.

آسیب عصبی: شرایطی که به اعصاب کنترل کننده عضلات اسفنکتر مقعد آسیب می زند، مانند مولتیپل اسکلروزیس، آسیب نخاعی یا دیابت، می تواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود.

برخی شرایط پزشکی: شرایطی مانند بیماری التهابی روده (بیماری کرون، کولیت اولسراتیو)، سرطان رکتوم، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و اختلال عملکرد کف لگن می تواند خطر بی اختیاری مدفوع را افزایش دهد.

درمان بی اختیاری مدفوع

درمان این وضعیت به علت زمینه ای و شدت بیماری بستگی دارد. ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اصلاحات رژیم غذایی: تنظیم رژیم غذایی برای مدیریت اسهال یا یبوست می تواند به تنظیم حرکات روده و کاهش دوره های بی اختیاری مدفوع کمک کند. این ممکن است شامل افزایش مصرف فیبر، حفظ هیدراتاسیون و اجتناب از غذاهای محرک باشد.

داروها: داروهایی مانند عوامل ضد اسهال، نرم کننده های مدفوع یا مکمل های فیبر ممکن است برای مدیریت عملکرد روده و بهبود کنترل تجویز شوند.

بازآموزی روده: این شامل ایجاد یک روال منظم روده با برنامه ریزی زمان های مشخص برای اجابت مزاج است. تکنیک هایی مانند بیوفیدبک، که در آن حسگرها بازخورد فعالیت ماهیچه ای را ارائه می دهند، می توانند به تقویت عضلات اسفنکتر مقعد و بهبود کنترل کمک کنند.

تمرینات عضلات کف لگن: تمرینات کگل که شامل انقباض و شل کردن عضلات کف لگن می‌شود، می‌تواند به تقویت ماهیچه‌های حمایت کننده راست روده و مقعد کمک کند.

مداخلات جراحی: در برخی موارد، روش‌های جراحی ممکن است برای ترمیم یا بازسازی عضلات اسفنکتر مقعد یا برای رسیدگی به شرایط زمینه‌ای خاص که باعث بی اختیاری مدفوع می‌شوند در نظر گرفته شود.

فیزیوتراپی کف لگن

فیزیوتراپی می تواند با رسیدگی به علل زمینه ای و کمک به بهبود کنترل روده در درمان بی اختیاری مدفوع نقش داشته باشد. یک فیزیوتراپ تخصصی، مانند فیزیوتراپیست سلامت لگن، می تواند درمان فردی را بر اساس ارزیابی جامع ارائه دهد. در اینجا چند روش برای استفاده از فیزیوتراپی در درمان بی اختیاری مدفوع آورده شده است:

تمرینات عضلات کف لگن: تمرینات کف لگن، از جمله تمرینات کگل، می تواند به تقویت عضلات حمایت کننده راست روده و مقعد کمک کند. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما یاد دهد که چگونه این تمرینات را به درستی انجام دهید و در مورد فرکانس و شدت آن راهنمایی ارائه دهد.

بیوفیدبک: از تکنیک های بیوفیدبک می توان برای افزایش آگاهی و کنترل عضلات کف لگن استفاده کرد. حسگرها یا دستگاه‌های نظارتی برای ارائه بازخورد دیداری یا شنیداری در مورد فعالیت ماهیچه‌ها استفاده می‌شوند و به شما کمک می‌کنند تا یاد بگیرید که عضلات را به طور موثر منقبض و شل کنید.

تمرین با بالون رکتوم: در این روش، یک بالون کوچک به راست روده وارد می شود و به فرد آموزش داده می شود تا با استفاده از انقباضات عضلات کف لگن، بالون را حس کند، کنترل کند و در جای خود نگه دارد. این می تواند احساس رکتوم را بهبود بخشد و کنترل روده را افزایش دهد.

بازآموزی روده: فیزیوتراپیست ها می توانند افراد را در ایجاد یک روال منظم روده با برنامه ریزی زمان های مشخص برای حرکات روده راهنمایی کنند. این می تواند به تمرین روده ها برای تخلیه در زمان های دلخواه کمک کند و کنترل کلی روده را بهبود بخشد.

اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی: فیزیوتراپیست ها می توانند راهنمایی هایی را در مورد تنظیم رژیم غذایی برای مدیریت عادات روده ای مانند افزایش مصرف فیبر، حفظ هیدراتاسیون و اجتناب از غذاهای محرک ارائه دهند. آنها همچنین می توانند توصیه هایی در مورد عادات روده سالم و اصلاح شیوه زندگی ارائه دهند که منظم بودن را ارتقا می دهد و خطر بی اختیاری مدفوع را کاهش می دهد.

آموزش و راهبردهای رفتاری: فیزیوتراپیست ها می توانند به افراد در مورد آناتومی و عملکرد کف لگن و روده آموزش دهند.