بیرون زدگی دیسک کمر یک بیماری شایع است که کمر را تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی اتفاق می افتد که مواد نرم و ژل مانند داخل دیسک ستون فقرات از طریق پارگی در لایه بیرونی دیسک به بیرون نشت می کند که به آنولوس فیبروزوس معروف است. سپس این ماده می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف در ناحیه کمر یا پاها شود.

ستون فقرات کمری یا قسمت پایین کمر از پنج مهره (L1-L5) تشکیل شده است که توسط دیسک های بین مهره ای از هم جدا شده اند. این دیسک‌ ها به عنوان ضربه‌گیر عمل می‌کنند، ستون فقرات را بالشتک می‌ کنند و به آن اجازه می‌دهند خم و راست شود. هر دیسک از دو بخش تشکیل شده است: لایه بیرونی سخت یا آنولوس فیبروزوس و مرکز نرم و ژل مانند یا هسته پالپوزوس.

هنگامی که فتق دیسک ایجاد می شود، هسته پالپوزوس از طریق پارگی در آنولوس فیبروزوس به بیرون نشت می کند. این می تواند به دلیل فرسودگی ناشی از افزایش سن، استرس مکرر، یا ضربه ناگهانی مانند سقوط یا تصادف رانندگی اتفاق بیفتد. ماده فتق شده سپس می تواند اعصاب مجاور را فشرده کند و باعث درد، ضعف یا علائم دیگر شود.

علائم بیرون زدگی دیسک کمر

علائم فتق دیسک کمر بسته به محل و شدت فتق می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:

• درد کمر
• سیاتیک (دردی که به پایین یک یا هر دو ساق پا می رسد)
• بی حسی یا گزگز در پاها
• ضعف در پاها
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید)

تشخیص فتق دیسک کمر معمولاً شامل معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن است.

بیشتر بخوانید : آرتروز مفاصل

روشهای درمان

گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استراحت و اصلاح فعالیت: در موارد خفیف، استراحت و پرهیز از فعالیت‌هایی که علائم را تشدید می‌کنند ممکن است برای بهبودی بدن کافی باشد.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی موثرترین روش درمان غیرجراحی بیرون زدگی دیسک کمر است که توسط متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی ادیب در مشهد ارائه می شود. ورزش ها و کشش ها می توانند به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و دامنه حرکت در ناحیه آسیب دیده کمک کنند. متخصصان ما در بهترین مرکز فیزیوتراپی در مشهد همچنین از تکنیک های درمان دستی ، سوزن خشک و مدالیته های ضددرد نیز برای بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر بهره می برند.

داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تجویزی مانند شل کننده های عضلانی یا مواد افیونی ممکن است ضروری باشد.

تزریق: تزریق استروئید اپیدورال می تواند به کاهش التهاب و تسکین درد در ناحیه آسیب دیده کمک کند.

جراحی: در موارد شدید، ممکن است جراحی برای برداشتن مواد فتق و کاهش فشار روی اعصاب آسیب‌دیده لازم باشد.

پیشگیری از فتق دیسک کمر شامل حفظ وزن مناسب، تمرین وضعیت بدنی خوب، پرهیز از فعالیت‌های تکراری یا شدید که کمر را تحت فشار قرار می‌دهند و استفاده از تکنیک‌های مناسب بلند کردن بدن است. ورزش منظم، از جمله تمرینات قدرتی و تمرینات انعطاف پذیری نیز می تواند به قوی و انعطاف پذیر نگه داشتن کمر کمک کند.